دسته: بعد وجودی معنا

گاهی حسرت، از تکبر می آید. آنگاه که خود را بالاتر از دیگری (other) می دانیم؛ خواه جانداری باشد، خواه برآمده از طبیعت، و یا انسانی در یک رابطه.

جهان بینی. شخص از دوران کودکی، سال ها تصویری غیر واقع بینانه و خوشبینانه دارد؛ حال بعد از بیدار شدن از جهان رویایی امن دوران کودکی...

در زندگی، در جستجوی معناییم. هیچ چیز بی معنایی را نمی توانیم تاب بیاوریم. هرچیزی که وجود دارد، باید از نظر ما، معنایی داشته باشد.

ما بخشی از جهان طبیعت هستیم، از دل آن آمده ایم و به همآن برمی گردیم.

شنیده اید که می گویند پیش روی هر شکستی، پیروزی است؟! درواقع بعد هر سقوطی نیز می تواند صعودی مرتفع در انتظار ما باشد.

آغوش ات را بگشای. وجود آدمی از ابتدا به یگانگی بود؛ گرچه اکنون ما انسان ها در دوگانگی جنسیتی هستیم، اما با این حال ...

شروع همان تولد است و پایان نیز همان مرگ. و ما آدمیان نیز در این خط در حال دویدن هستیم.

اشک های برآمده از بغض هایم، محکومیت ِ صادره از تنهایی من است. چرایی های ما درین دنیا پایانی ندارند؛ ما به این دنیا آمده ایم تا مدام بپرسیم؛

عشق ... معنایی در بی معنایی. همانطور که قبلا ذکر گرده بودم، عشق ماهیتا معنا ساز است؛ ما عشق را خلق نمی کنیم، درواقع عشق خالق ماست.

بگذار اندکی با رنج هایم تنها باشم. از بدو تولد، از لحظۀ جدایی با معبودمان یعنی مادر، بشر متحمل آغاز فرایند «رنج کِشی» می شود.