دسته: روانشناسی اجتماعی وجودی

وقتی جامعه به سمتی می رود که افراد نسبت به یکدیگر بی توجه شده و دیگری را از دایرهء تعلق خاطر اجتماعی خود حذف می کنند، فرآیند بی اصالتی اجتماعی به سمت تکامل می رود.

نابرابری نظام‌مند جزئی از چاشنی های طعم دهنده ای است که یک حکومت برای ایجاد فاصله میان گروه های مختلف مردمی، از آن استفاده می کند که از نشانه های نیاز به تغییر است.

در مفهوم «بد ارتباطی وجودی با جامعه»، ارتباط وجودی فرد با وجود ِ جامعه مختل شده است، آسیب‌زا و مخرب است، یکی از دو طرف در فرایند ویرانی قرار گرفته است؛

تک تک ما به هر کثافتی دست می زنیم و هر منجلابی را تجربه می کنیم تا خود را در برابر دیدگان اطرافیان، بالاخص اشخاصی که مورد نظر ما هستند، زیبا و دیدنی به نمایش بگذاریم. برای چه؟ بی اصالتی...

پس این جامعه با بستری که فراهم می کند، زمینۀ تکامل نوع را فراهم می آورد. اما همین جامعه در قالب معضل، می تواند باعث پس رفت و عقب رفت اعضایش گردد.

آن چیزی که باعث حفظ و تداوم خشونت خانگی می شود، می توان به ۲ عامل اشاره کرد: استیصال و وابستگی. در واقع این دو در امتداد همدیگر قرار دارند، نه آنکه یکی بر دیگری غالب باشد، و یا فقط یکی از...

در مبحث واگرایی اجتماعی ، جامعه بجای همگرایی و همدلی، به جای آنکه منافع جمعی را در اولویت بگذارد، واگرا و از هم گسیخته می شود.

فضای مجازی نه بخشی از عصر کنونی، که مبیّن نوع عصر فعلی است. اگر دورۀ قبل را پست مدرنیسم بدانیم، دورۀ فعلی را -که اتفاقا می تواند طولانی ترین حکم رانی را داشته باشد- عصر شبکه های مجازی نامید.

آنچه رسانه ملی از جامعه به تصویر می کشد، ابهام برانگیز ترین تصویری است که می توان از جامعه بدست آورد.

رنج برآمده از قطبیت ها آشکار است و هرچه تقابل این اضداد بیشتر، رنج متحمل نیز بیشتر. دیالکتیک یا جدل بین قطب ها، می تواند عامل پویایی اضداد باشد ... دریچه دیالکتیک جهان-واره...