جبر نسبی بنیادین (مادر بنیادین)
آن زمینه که نوع آدمی بر آن مستقر شود، آدمی را همانی کند که زمینه است، خواه زمینه شود خواه آینه‌ی آن. مادر صرفا شخص نیست، رحم است، آغوش و مراقبت است، اولین تعامل احساسی هیجانی فرد است. نه آنکه هرچه مادر باشد، فرد نیز همان شود؛ که هرآنچه مادر باشد، فرد هرچیزی را بر آن [زمینه‌ی آن] خواهد ساخت.
زمین زراعی را فرض بگیرید که تنها زمین شماست. هرچه برآن بکارید، رشد آن وابسته به زمین است. هرچه زمین غنی‌تر، سالم‌تر، دهنده‌تر، مستحکم‌تر، محصول شما نیز از بهترین نوع خود خواهد شد. اما نکته در این است که اینکه محصول رشد کرده چقدر بتواند میوه‌ی و بار بهتری بدهد، دیگر صرفا مستلزم زمین نیست و موارد دیگر موثر بر آن است؛ اما بالاخره زمین، زمین است و محصول در آن کاشته می‌شود. و آدمی نیز بر زمین مادری.
به قلم مصطفی یونسی سینکی
روان تحلیلگر وجودی
