احتباس احساس
گذر ثانیه ها، زمانی کند می شود که شما سرگرم نباشید. بودن با دیگران، تفریح، ایجاد احساسات و هیجانات خوشایند، گذر زمان را سریع می کند. اما وقتی در خلوت با خویش باشید، نه تنها زمان کند می شود، که حتی نسبت به آنچه در درون تجربه می کنید نیز ناآگاه خواهید بود. نه آنکه تنهایی و خلوت، شما را ناآگاه نکند، خیر؛ گریز از تنهایی، یا دقیق تر، گریزان از تنهایی، آدمی را از خویشتن ِ درون ِ خود نیز گریزان کرده است. نشان به آن نشان که حتی در خلوت خود نیز، به هر نحوی سعی در سرگرم کردن خود دارید!
از خود بپرسید: هم اکنون، در همین لحظه، چه احساس یا احساساتی دارم؟ کنکاش کنید، ببیند، بنگرید، نسبت به خود کاشف باشید. چونان نباشید که گریزان از خود! سرگرمی ، اگر به غفلت از زیستن و خویش منجر شود، جفای خود در حق خود است.
به قلم مصطفی یونسی سینکی
روان تحلیلگر وجودی
