تنهایی یا انزوا
اینکه خود را در جهان چگونه می‌یابید، یا موقعیت خود را چگونه درک می‌کنید، نه همان وضعیت بنیادین اولین شماست، که برآمده از تمام آنچه شما از رحمی تا سن کنونی‌تان تجربه کرده‌اید است. بلی، شما به ذات تنهایید، اما این تنهایی را چگونه می‌بینید؟ تنها در اتاق نشستن و در لحظه ایستادن؟ تنها درنگ کردن و دوش گرفتن؟ تنها متولد شدن و مردن؟ و تنها قدم زدن؟
آنچه شما نسبت به خود تجربه می‌کنید، آنی نیست که باید باشد، خیر! شما تنهایید، اما در ارتباط با میلیون ها انسان تنهایید. اگر فاقد ارتباط باشید، همراهی نداشته باشید، شما تنها نیستید، منزوی هستید. ملاک ارتباط های متعدد نیست، ارتباط های وابسته‌گون نیست، معاشرتی و غرق شدن در اجتماع نیست، خیر! ولیکن مرد تنهای شب بودن نیز نشان از درک درست تنهایی نیست. انزوا، تنهایی نیست و انسان به همراهان نیاز دارد.
