تعمید و طهارت وجودی
بزرگترین گناه وجودی آدمی، سرکوب وجود است. اسارت در چنگال روزمرگی، و چشیدن طعم روز-مرگی. آنچنان زندگی را زیست نکنیم که باید. و آنچنان اسیر ابزار های ساخت دست بشر شویم، که از درک گذر زمان، غافل شویم. اجتناب و فرار از اندیشیدن و سبک زندگی خردمندانه، فاصله ی ما را از خویشتن خویش بیشتر و بیشتر می سازد. به جایی و نقطه ای از زمان و مکان خواهیم رسید که دیگر نمی دانیم چیست و کیست و کجاست.
هرچه عمق باتلاق برآمده از انبوه گناهان وجودی بیشتر شود، آگاهی کمتر شده، و به سختی به خویشتن برخواهیم گشت. ما نیاز هرروزه به تعمید و طهارت داریم. هرروز باید غسل دهیم وجود خویش را. غسل تعمید وجود، لختی زمان برای اندیشیدن است. تفکر در باب چرایی زندگی و چگونگی گذران عمر. به یاد آوریم از برای چه اینجاییم و مسیری که در پیش گرفته ایم، به کجا خواهد رسید.
به قلم مصطفی یونسی سینکی
روان تحلیلگر وجودی
