نویسنده: مصطفی یونسی سینکی

عشق مقدس نیاز به مراقبت دارد. عشق را با هوس، شهوت، تحریک جنسی اشتباه نگیرید.

انسان تا کجا می تواند رنج های زندگی را تحمل کند؟ در همین ابتدا باید از موضع واژۀ تحمل وارد شویم. آیا ما باید تحمل کنیم؟ آیا ما توانایی تحمل کردن داریم؟

انسان گوش دراز امروزی به دنبال ثروت و مال اندوزی است؛ اما آیا بدون ثروت می توان در دنیای فعلی مبتنی بر مادیات زندگی کرد؟ دنیایی که برای نوشیدن جرعه ای آب باید پول پرداخت کرد!

برای دوام و پایداری در رابطه و خصوصا عشق، باید ذهن و مغز و وجود خویش را برای دیگری به تکاپو و جنبش انداخت؛ باید برای دیگری و با دیگری نفس کشید و

آنچه انسان را به حرکت واداشته و انگیزه ای برای زیستنش در گرداب رنج های زندگی می شود، آرزو های اوست. این آرزو ها، بالفعل سازی ِ بالقوه های فرد است؛

مفهوم انتظار در بعد زمان و در مالکیت آینده است. آینده ذاتا رنج زاست. آینده به واسطۀ مبهم و بی ثبات بودنش، اضطراب زاست.

صداقت در رابطۀ بین مردم و حکومت مهمترین عامل در حفظ ثبات و دوام یک حکومت است. اگر مردم به این درک برسند که

چیزی که می تواند مفهوم آزادی را مخدوش کند، قوانین و نگرش به آزادی است. قوانین در دو حالت کلی به آزادی ضربه می زند.

اینکه جامعه بتواند از بحران گذر کرده و بقای خود را حفظ کند، وابسته به سیاست های حاکمیت دارد. این سیاست ها هستند که شعور اجتماعی یک کشور را تعریف می کنند.

آزمون انسانیت، کرونا، می تواند مسیر رستگاری باشد، اگر گروه کوچکتر اغنیا به فریاد فقرا برسند؛ درغیراینصورت، نه تنها رستگاری که رویایی بیش نخواهد بود، که ما شاهد هبوط منزلت انسانی خواهیم بود.