فضای مجازی آفتی برای روابط
فضای مجازی و شبکه های مجازی نه بخشی از عصر کنونی، که مبیّن نوع عصر فعلی است. اگر دورۀ قبل را پست مدرنیسم بدانیم، دورۀ فعلی را -که اتفاقا می تواند طولانی ترین حکم رانی را داشته باشد- عصر شبکه های مجازی نامید. عصر فعلی تمام ابعاد زندگی انسان “پسا پست مدرنیسم” را تسخیر کرده است و چیزی نیست که خارج از آن قرار گیرد.
قرار نیست به بررسی کامل این دوره بپردازم؛ آنچه درحال حاضر مقصود من است، روابط، بالاخص روابط عاطفی است. روابطی که بجای جلوه ی تعالی خویش، به شکل نمایشی و ابزاری در آمده اند. انسان کنونی از هرچیز ابزاری می سازد و روابطش را نیز ابزاری می داند برای ارتقا اجتماعی خود. او روابطش را خرج می کند تا اعتبار و جایگاه به دست آورد. به عبارت دیگر، او روابطش را هزینه می کند تا فرصت برقراری روابط جدید را کسب کند.
کیفیت روابط در دو حالت برون مجازی و درون مجازی تعریف می شود. برون مجازی آن چیزی است که مردم به نمایش “نمی گذارند”، در لابلای پستوی زندگی خویش پنهانش کرده اند تا کسی مبادا در وجود آن آگاه شود. اما درون مجازی دقیقا در نقطه ی مقابل قرار دارد، یعنی چیزی که در معرض نمایش است و من و تو فرصت دیدن آن را خواهیم داشت.
کیفیت روابط در همین دو حالت تعریف شده است. آنچه من از آن با خبر هستم و آنچه به واسطه ی خواست من دیگران از آن خبر دارند. روابطی “بد اصالت“ و آسیب زننده، که نه تنها باعث رشد آدمی نمی شود، که نتیجه اش پس رفتی ارزشی است.
به قلم مصطفی یونسی سینکی
روان تحلیلگر وجودی
