دوبینی

دوبینی!!!

دوبینی استعاره از همان مفهوم «دو روی سکه» است؛ اما قرار است فراتر از آن برویم، یعنی رسیدن به جایی که بتوانیم بیش از «دو بینی» ببینیم !!! خب منظور چیست؟ توانایی دیدن موضوعات از دو جنبۀ متضاد. چرا متضاد؟ چون یکدیگر را نقض نمی کنند، بلکه مکمل یکدیگرند.

جنبۀ اول، زاویۀ دید شخصی ماست؛ زاویه ای که در تمام طول زندگی با آن می بینیم؛ براساس عقاید، نگرش، تجارب، دانش، شخصیت و هرآنچه که می تواند بر آن تاثیر مستقیم و غیر مستقیم بگذارد. جنبۀ دوم، زاویه ای است که ما با آن در حالت عادی نمی دیدیم، اما تصمیم می گیریم از آن زاویه نیز استفاده کنیم. این زاویه دقیقا نقطۀ متضاد آنچه ما هستیم و به آن اعتقاد داریم، تعریف می شود.

دیدن از دو زاویه، کار راحتی نیست، چرا که الگوی زندگی ما “تک بینی” است؛ چون آن را از والدین خویش می آموزیم. و خوشا به سعادت آنکس که دوبینی را از والدینش آموزیم. اما غیر قابل دسترس و غیر ممکن هم نیست؛ با تمرین خودآگاهی می توان به آن رسید.

اما فراتر از دوبینی بودن، بسیار سخت تر از آن چیزی است که تصورش را می کنیم. چند بینی یعنی همانند یک عقاب بر فراز آسمان پرواز کردن، و دیدن هرآنچه بر زمین وجود دارد. به زبان ساده تر، وقتی در یک موقعیت یا مسئله ای قرار می گیریم، در گام اول از سیستم خودآگاهی استفاده کنیم، در گام دوم به پرواز درآییم و بر فراز موضوع بگیردیم و بچرخیم، تا با تمامی ابعاد آن روبرو شویم؛ در اینجاست که ممکن است پی ببریم که مسئولیت اصلی مشکل و موضوع، کاملا بر عهدۀ خود شخص ماست!!!

به قلم مصطفی یونسی سینکی

روان تحلیلگر وجودی