احتباس احساس
احتباس احساس؛ گریز از تنهایی، یا دقیق تر، گریزان از تنهایی، آدمی را از خویشتن ِ درون ِ خود نیز گریزان کرده است. نشان به آن نشان که حتی در خلوت خود نیز،
تفسیرهای ذهنی
هر آنچه ذهن طالب آن است ، اگر هزار هم باشد، نقطه ای ست که ذهن را به گریز وادار می کند. تفسیرهای ذهنی چونین القا می کند که
بهای تنهایی
چه اتفاقی رقم می خورد اگر نخواهیم آنچه را که در ما جبر است ، تنهایی ، تنهایی وجودی را نپذیریم ؟ و در جهت این دفاع هراسناک ، چه چیز را ذبح می کنیم؟ بهای تنهایی چیست؟
زخم های شفا دهنده
و از طرف دیگر، نیاز به بودن با دیگران ، برقراری ارتباط انسان با انسان، دو راهی آنچنان زخم زننده ای را بر پیکره ی آدمی تحمیل می کند که همین زخم های شفا دهنده
ورای خودبودگی
اما آنچه در مرز بالندگی وجودی قرار دارد، فراهم تر رفتن از ورای تنهایی است، یعنی گذر از خودشیفتگی. درواقع این مرز آنجاست که خودبودگی
آخرین ضربه (ی روانی)
چیزی که سرشار از امنیت است. چیزی که از آن فقط توقع برآوردن ایمنی مورد نظر را داریم. کودک می خواهد چون ... آخرین ضربه ی روانی
درد شخصی ِ اجتماعی
تنهایی! درد شخصی، بخشی قطعی و لاینفصل به غیر، و حتی به تعبیری لاینحل، تا کی می تواند سرکوب شود و آدمی خم به ابرو نیاورد؟!
مرز بین شدن تا نشدن
مرز بین شدن تا نشدن؛ صرف قطعیت، قطعیتی بر "شدن" ، شدن ِ چیز ، خواه خویشتن خواه دیگری ، از آن جهت که بایدی مطلق تعریف کرده ایم ، هرچند که ...
سازه ای به نام اعتماد
سازه ای به نام اعتماد؛ تماما آنچه در اوست اعتماد به چیزی ست که در واقع هیچ شعوری نسبت به آن ندارد. نادانسته آن را می پذیرد و درونی سازی اش می کند اما ...
مرز بین فروپاشی-زایش
اما نکتهی مهم جایی ست که این قوانین و ساختار ها، این معانی، درهم شکسته میشوند. آدمی را در خلائی فرو میکشد و میبلعد که...
مرا در آغوش ات بگیر تا همیشه کنار تو باشم.